Ντοκιμαντέρ στα άδυτα των Κεντρικών φυλακών Κύπρου – Η ζωή και το 24ωρο ενός κατάδικου

«Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της», είπε πριν από περίπου 150 χρόνια ο Ρώσος συγγραφέας Φιοντόρ Ντοσταγιέφσκι και μάλλον είχε δίκιο.

Και όλοι διερωτηθήκαμε… Τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες των φυλακών; Ποια είναι η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων που έχουμε στη «μαύρη λίστα»; Αλήθεια, πώς είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι πίσω από τα σίδερα;

Ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ αφού εξασφάλισε άδεια, βρέθηκε για δύο ημέρες στα άδυτα του  σωφρονιστικού τμήματος καταγράφοντας την ζωή των κρατουμένων. Εκεί όπου σήμερα βρίσκονται 640 άνθρωποι που οι ιστορίες τους γέμισαν τα δελτία ειδήσεων και τις εφημερίδες. Ισοβίτες, βαρυποινίτες, ελαφροποινίτες, νεαροί, οικογενειάρχες, γυναίκες… Άνθρωποι με κοινό τους, την ταμπέλα του «εγκληματία». Είτε από ένα λάθος, είτε από μια απερισκεψία, είτε γιατί δεν είχαν την οικογενειακή στήριξη, είτε γιατί μεγάλωσαν με αυτά, είτε γιατί ζουν με αυτά… Το έγκλημα και την παρανομία. Άλλοι το επιλέγουν άλλοι όμως όχι. Εκεί είναι και η διαφορά…

Πίσω από τις κλειστές πόρτες…

Όταν ξεκινήσαμε την προετοιμασία αυτού του ντοκιμαντέρ, φανταζόμασταν την εικόνα που θα συναντούσαμε όταν θα περνούσαμε τους ψηλούς πέτρινους τοίχους των Κεντρικών Φυλακών.

Δεν πέσαμε και πολύ έξω. Εξονυχιστικοί έλεγχοι ασφαλείας, κάμερες, πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν αυτόματα και παντού δεσμοφύλακες.

Το συναίσθημα όμως που δημιουργεί σε κάποιον επισκέπτη μια βόλτα στις πτέρυγες είναι πολύ ιδιαίτερο και δύσκολο να περιγραφεί. Εμείς γνωρίζαμε ότι αφότου τελειώσουμε και όποτε εμείς επιλέξουμε, η πόρτα θα ανοίξει και θα φύγουμε. Σε αντίθεση όμως με αυτούς που οι Κεντρικές φυλακές είναι πλέον το σπίτι τους μέχρι να εκτίσουν την ποινή τους… Πράγμα το οποίο μας περιέγραψαν και οι κρατούμενοι επισημαίνοντας μας ότι η χειρότερη τιμωρία είναι η στέρηση της ελευθερίας του.

Αρκετές φορές οι «έξω» βιαζόμαστε να κατακρίνουμε και να καταδικάσουμε αυτούς που βρίσκονται ή πέρασαν από τις φυλακές. Αγνοούμε όμως το πώς και το γιατί και βιαζόμαστε να τους βάλουμε όλους στο ίδιο καζάνι. Εξάλλου είναι το ίδιο αυτός που έχει καταδικαστεί γιατί είναι κατά συρροή δολοφόνος με τη θέληση του με αυτό που καταδικάστηκε γιατί δεν είχε να πληρώσει τα χρέη του; Ή αυτός που έκλεψε γιατί δεν είχε να φάει; Είτε το βαποράκι που εκμεταλλεύτηκαν οι «μεγάλοι εγκέφαλοι» γιατί ήταν ευάλωτο και τον έπεισαν ότι επρόκειτο για μια εύκολη λύση για να βρει χρήματα;

Βασικός σκοπός της κράτησης στις φυλακές είναι ο σωφρονισμός. Να βγεις δηλαδή καλύτερος άνθρωπος απ’ όταν μπήκες. Κάποιοι τα καταφέρνουν κάποιοι όμως όχι. Κι ο λόγος; Όταν ο ίδιος δεν θέλεις να σωφρονιστής, τίποτα δεν γίνεται.

Με την «κράτηση» μας στις Κεντρικές φυλακές είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων και να μιλήσουμε μαζί τους, όπου μας περιέγραψαν την «νέα» τους ζωή πίσω από τα σίδερα ενώ μας «φιλοξένησαν» στα κελιά τους.

Στο ντοκιμαντέρ που ακολουθεί θα δείτε που ζούνε αυτοί οι άνθρωποι, τι ώρα ξυπνάνε, τι ώρα κοιμούνται, με τα προγράμματα τα οποία ασχολούνται, τις εργασίες τους, τα σχολεία τις δραστηριότητες τους καθώς και μέλη των Κεντρικών φυλακών που «κρύβονται» πίσω από τον σωφρονισμό τους.

Δείτε το ντοκιμαντέρ που ετοίμασε ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ πίσω από τις κλειστές πόρτες των φυλακών, χωρίς να επιχειρούμε να αγιοποιήσουμε όλους τους κρατούμενους:

Ρεπορτάζ/Έρευνα: Μιχάλης Πολυδώρου, Ντίνα Κλεάνθους

Πηγή: reporter.com.cy