Ποτέ δεν είναι νωρίς για να κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε τα παιδιά μας να είναι ασφαλή.
Η ασφάλεια των παιδιών είναι ένα από τις πιο σημαντικές έγνοιες κάθε γονιού. Και μπορεί να νομίζουμε πως όσο είναι ακόμα στην ηλικία που μας κρατάνε πάντα από το χέρι ή μας εμπιστεύονται ό,τι τους συμβαίνει δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, όμως είναι σημαντικό να τους μάθουμε να προστατεύουν μόνα τον εαυτό τους, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί κάτι απρόοπτο, όπως για παράδειγμα, να μας χάσει από τα μάτια του σε ένα πολυσύχναστο χώρο. Μερικά από τα πιο σημαντικά μαθήματα για τη ζωή τους που πρέπει να τους διδάξουμε από πολύ μικρή ηλικία είναι τα εξής:
Δεν μιλάμε σε ξένους (αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα).
Όταν μαθαίνουμε στα παιδιά ότι πρέπει να φοβούνται οποιονδήποτε ξένο, τους στερούμε τη δυνατότητα να απευθυνθούν κάπου για βοήθεια εάν προκύψει η ανάγκη. Έτσι, αν για παράδειγμα, χαθεί θα νιώσει ακόμα πιο τρομοκρατημένο στην ιδέα ότι θα πρέπει να ζητήσει από κάποιον βοήθεια. Αντιθέτως, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν είναι ότι μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους -αλλά να ξέρουμε ποιους είναι πιο ασφαλές να προσεγγίσουμε. Σχετικές έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πιο ασφαλής επιλογή για ένα παιδί που έχει χαθεί είναι να απευθυνθεί σε μια γυναίκα που έχει μαζί της παιδιά, εφόσον βέβαια δεν υπάρχει κάπου κοντά αστυνομικός.
Τα ονόματα της μαμάς και του μπαμπά.
Όταν ένα παιδί σας χάσει από τα μάτια σου σε ένα πολυσύχναστο μέρος, το να αρχίσει να τρέχει γύρω γύρω φωνάζοντας «μαμά» δεν είναι κάτι που θα το βοηθήσει ιδιαίτερα. Το παιδί θα πρέπει να γνωρίζει το ονοματεπώνυμο των γονιών του, ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να εξηγήσει σε αυτόν που θα απευθυνθεί για βοήθεια ποιον ακριβώς ψάχνει. Ιδανικά, θα πρέπει να γνωρίζει και τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου τους σε όσο μικρότερη ηλικία γίνεται.
Πώς περνάμε απέναντι σε ένα δρόμο.
Ακόμα κι αν το κρατάτε πάντα εσείς από το χέρι, είναι σημαντικό να εξηγείτε κάθε φορά στο παιδί ποιοι είναι οι κανόνες ασφαλείας για να περάσει ένα δρόμο (να κοιτάζει κι από τις δύο κατευθύνσεις, να περιμένει εάν πλησιάζει αυτοκίνητο, να μην τρέχει ακολουθώντας για παράδειγμα μια μπάλα που τρέχει προς το δρόμο κ.λπ.). Ιδαίτερα όταν είναι μικρά τα παιδιά πρέπει να προσέχουν διπλά, επειδή οι οδηγοί των αυτοκινήτων είναι πιο δύσκολο να τα δουν!
Το σώμα τους τους ανήκει.
Από την ηλικία που το παιδί βγάζει την πάνα και αρχίζει να ασχολείται μόνο του με την προσωπική υγιεινή του πρέπει να γνωρίζει ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αγγίξει, να το φιλήσει, να το χαϊδέψει χωρίς τη συγκατάθεσή του. Έχει το δικαίωμα να αρνηθεί και να αντιδράσει εάν κάποιος το κάνει να νιώσει άσχημα. Πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν σημεία στο σώμα μας που κανείς δεν είναι σωστό να τα αγγίζει -κι ότι κι εκείνο δεν πρέπει να το κάνει σε άλλους.