“Αδειάστε” την Ειδομένη και τον Πειραιά με την άσκηση νόμιμης βίας εάν χρειαστεί. Είναι προτιμότερο από το να έχουμε νεκρό. “Κύριε Εισαγγελέα, “την βοήθειά σας”

Η αβοήθητη θέση, στην οποία περιάγονται οι άνθρωποι αυτοί μέρα με την ημέρα  , συνίσταται ξεκάθαρα πλέον , στη δημιουργία όρων με τους οποίους άρχισε μια αυτοδύναμη διαδικασία ΠΟΥ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ  σε βλάβη του εννόμου αγαθού της ζωής ή της υγείας κάποιων εξ αυτών ή άλλων  , αν δεν ανακοπεί με οποιονδήποτε  νόμιμο τρόπο .

Έχουμε πλέον υπαγωγή κύριε Εισαγγελέα , των γνωστών σε όλους πραγματικών περιστατικών στο πεδία εφαρμογής του άρθρου 306 του Π.Κ , Έκθεση .

Γίνεται δλδ αντιληπτό γιατί το επίσημο Κράτος κάπου –κάπου είναι απόν . Κατά το άρθρο 306 παρ. 1 Π.Κ. ”  όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο, που το έχει στην προστασία του …. έχει ευθύνη κτλ

Τι περιμένουμε πλέον ;

Να γίνει  άκρως  επικίνδυνη η κατάσταση στα μάτια της κοινής γνώμης , προκειμένου να  δικαιολογήσουμε την νόμιμη επέμβασή μας , για να μην ¨αρχίσουν ¨ τα ΜΜΕ να λένε για ρατσιστικές ενέργειες των ΜΑΤ κ.α τέτοια  πάλι ;

Έγινε !!!!

Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη δημόσια , να συνεχιστεί μια κατάσταση που με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε κίνδυνο ζωής  , ολοένα και περισσότερους ;
Ποιος ευθύνεται για τις ήδη απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης αυτών των ανθρώπων , συνθήκες που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια  πλέον ;

Εάν μπορούμε να τους μεταφέρουμε σε ανοικτά κέντρα ή σε κλειστά κέντρα ή σε προαναχωριστικά κέντρα , ή σε άλλες δομές ,  ας το κάνουμε τώρα .
Κάντε το για τα γυναικόπαιδα , για τους γέροντες , για τους ανάπηρους , για όλους . Βρίσκονται σε μια κατάσταση που δεν μπορούν να διαγνώσουν το συμφέρον τους ….. για την ασφάλειά τους.

Σε μερικές εβδομάδες οι ροές θα αυξηθούν και πάλι , ας έχουμε βάλλει «το νερό στο αυλάκι » .

Κατά το άρθρο 306 παρ. 1 Π.Κ. “όποιος εκθέτει άλλον και έτσι τον καθιστά αβοήθητο, καθώς και όποιος με πρόθεση αφήνει αβοήθητο ένα πρόσωπο, που το έχει στην προστασία του ή που έχει υποχρέωση να το διατρέφει και να το περιθάλπει ή, να το μεταφέρει, ή ένα πρόσωπο που ο ίδιος το τραυμάτισε υπαίτια, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών. Κατά την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου του Π.Κ., αν από την έκθεση προκληθεί από αμέλεια του δράστη βαριά βλάβη της υγείας του παθόντος επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι δέκα έτη, αν δε προκληθεί θάνατος, κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών”.
Από τη διάταξη της παρ. 1 προκύπτει, ότι η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της έκθεσης, το οποίο είναι έγκλημα συγκεκριμένης διακινδύνευσης, συγκροτείται με δύο τρόπους: α) με την έκθεση άλλου, έτσι ώστε να καταστεί αυτός αβοήθητος (έκθεση σε στενή έννοια) και β) με την άφεση αβοήθητου του προσώπου που βρίσκεται υπό την προστασία του δράστη. Η έννοια των φράσεων του νόμου “καθιστά αβοήθητο”, “αφήνει αβοήθητο” σημαίνει ότι και στις δυο αυτές περιπτώσεις ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ  για τη ζωή ή την υγεία του παθόντος ή επιτάσεως του επισυμβάντος κινδύνου. Ειδικότερα, ο πρώτος τρόπος τελέσεως του εγκλήματος της έκθεσης σε στενή έννοια, υπάρχει, όταν με θετική ενέργεια (ή παράλειψη), το θύμα μεταφέρεται από μία σχετικά ασφαλή θέση σε μία ανασφαλή, χωρίς να απαιτείται τοπική μετακίνηση του θύματος, και έτσι εκτίθεται σε κίνδυνο η ζωή και η υγεία του ( Ν. Ανδρουλάκης Ειδικό Μέρος Ποινικού Δικαίου 1974 σελ. 68 ).

Για τη συγκρότηση της υποκειμενικής υπόστασης του εγκλήματος της έκθεσης, απαιτείται να έχει ο δράστης δόλο έστω και ενδεχόμενο) δηλαδή αυτός να γνωρίζει, έστω και με την έννοια της αμφιβολίας, ότι ο παθών, στην πρώτη περίπτωση (έκθεση σε στενή έννοια) περιάγεται με την ενέργειά του σε κατάσταση κινδύνου για τη ζωή ή την υγεία του, στη δεύτερη δε περίπτωση, ότι ο παθών βρίσκεται ήδη σε κατάσταση κινδύνου για τη ζωή ή την υγεία του και να θέλει ή αποδέχεται, στην πρώτη περίπτωση να προβεί στην ενέργεια (ή την παράλειψη) από την οποία δημιουργείται η ως άνω κατάσταση κινδύνου, στη δεύτερη δε περίπτωση, να παραλείψει να προβεί στη λυτρωτική για τον παθόντα ενέργεια, οσάκις ο δράστης έχει ιδιαίτερη νομική υποχρέωση να παρεμποδίσει την επέλευση του κινδύνου για τη ζωή ή την υγεία του παθόντος (Α.Π. 1503/2002 , ΑΠ 332/2000)

Δεν θα θέλαμε να φτάσουμε στο σημείο , να στηρίξουμε μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου σε κάποιες συγκεκριμένες  περιπτώσεις .

ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ
[email protected]