Αυτό είναι το μήνυμα που ήρθε στο inbox του Policenews το πρωί, από αγανακτισμένο αστυνομικό. Διαβάστε την επιστολή απόγνωσης:
“Καλημέρα σας. Παρακαλώ πολύ βοηθήστε μας έτσι ώστε να γίνει κατά το δυνατόν γνωστή η απόλυτη καταπάτηση της προσωπικής και της υπηρεσιακής μας αξιοπρέπειας. Αυτός είναι ο μισθός μας για να γυρίσουμε στα σπίτια μας (με τα ανάλογα έξοδα για να γίνει αυτό!) να κάνουμε Πάσχα. Μιλάμε φυσικά για ένα άριστο σχέδιο καταπάτησης της προσωπικής μας ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας καθώς και άμεση επέμβαση και καταστροφή στη ψυχολογία μας. Αυτά είναι τα χρήματα ενός ανθρώπου που εργάζεται 40 ώρες παρακαλώ, την εβδομάδα φορτωμένος με αλεξίσφαιρα και όπλα επωμίζοντας φυσικά κατά διόλου αδιάφορο ποσοστό τις ευθύνες και τη καθημερινότητα οποιουδήποτε Αστυνομικού ανακριτικού υπαλλήλου. Μιλάμε φυσικά για την απόλυτη ξεφτίλα κοινωνικά μα και υπηρεσιακά… μιλάμε φυσικά για την εξαιρετική προδοσία της ηγεσίας/διοίκησης πολιτικής μα και φυσικής.. Μιλάμε για την απόλυτη εκμετάλλευση ψηφοθηρικά, κρίνοντας εκ των πεπραγμένων, του Συνδικαλισιστικού φορέα που μας αντιπροσωπεύει(;)!!! Ποιος θα μπορούσε άλλωστε να παραβλέψεις τις υποσχέσεις για αύξηση των εκτός έδρας και άμεσο βοήθημα έστω να φτάσει ο μισθός μας στα ανθρώπινα επίπεδα των 480€;ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τη δέσμευση τους πως “το πρόβλημα των δοκιμών αστυφύλακες είναι πρόβλημα όλων και το αντιμετωπίζουμε προσωπικά”; ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει υποσχέσεις και δεσμεύσεις για κινητοποιήσεις και διαπραγματεύσεις ελάχιστο καιρό πριν τις εσωτερικές εκλογές φυσικά! Ο πόλεμος που λαμβάνουμε είναι πόλεμος αξιών και αξιοπρεπών. Ποιος μπορεί να παραβλέψει πως γίναμε εν μια νυκτί παραγκωνισμένοι “πρωταγωνιστές” μιας κοινωνίας που πάσχει και πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον ανάλογο σεβασμό; που είναι ο σεβασμός και η κατανόηση που αρμόζει σε εμάς και στο θεσμό που υπηρετούμε; Πόσο τρελό είναι να δουλεύω τις ώρες που δουλεύει ο οποιοσδήποτε εργαζόμενος και να αμείβομαι κατά πολύ λιγότερα από αυτά που θα έπαιρνα αν ήμουν άνεργος και καθόμουν στο σπίτι μου να πιω καφέ (360#) χωρίς ευθύνες επικινδυνότητα και άγχος! Δεν έχω λόγια να εκφράσω αυτό που συμβαίνει στη καθημερινότητα μας. Προφανώς τιμωρούμαστε (;) που επιλέξαμε να υπηρετήσουμε το κράτος και το πολίτη τι στιγμή που με τα ίδια μόρια και την ίδια προσπάθεια θα μπορούσαμε να διεκδικήσουν μια θέση σε οποιοδήποτε ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ εκπαιδευτικό ίδρυμα της χώρας!!! Ντρέπομαι που είμαι αναγκασμένος στην αρχή της υπηρεσιακής μου πορείας, να νοιώθω απογοητευμένος και προδομένος… Ντρέπομαι για πολλά τελικά… Ας είναι η αρβύλα γυαλισμένη τελικά και όλα γίνονται καλύτερα!!!”
