Ο Φωτεινός Παγιαύλας, είναι ένας μάχιμος Αστυνομικός που έχει φιλοξενηθεί πολλές φορές από το “Policenews” μιας και εκφράζει εύστοχες απόψεις για το Σώμα του υπηρετεί με περηφάνια και αγάπη. Σήμερα έκανε μια εύστοχη ανάλυση μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook που αξίζει να τη διαβάσετε:
Πάμε να το συζητήσουμε λίγο. Από τη μία οι εισακτέοι αστυνομικοί μειώθηκαν περίπου στο ένα τέταρτο ετησίως. Επίσης, ανέκυψε το μεταναστευτικό ζήτημα και αυξημένος αριθμός αστυνομικών έχει αποσπαστεί στα σύνορα για αυτό το λόγο. Με αυτές τις απώλειες η λογική λέει ότι οι αστυνομικές υπηρεσίες θα λειτουργούν με υπάρχουσα δύναμη κατά μέσο όρο με περίπου τα τέσσερα πέμπτα της οργανικής δύναμής τους. Όπως συμβαίνει με τη Διεύθυνση Τροχαίας Αττικής η οποία διαχρονικά είχε 1200 άτομα υπάρχουσα δύναμη και τώρα έχει κάτω από 1000.
Τι γίνεται όμως στη πράξη σε πολλές υπηρεσίες: αστυνομικό τμήμα του κέντρου λειτουργεί με υπάρχουσα δύναμη 31 άτομα, έχοντας οργανική 138. Άλλο λειτουργεί με 37-38 και οργανική 150. Οι διμοιρίες που εξ ορισμού είναι ομάδες περίπου 30 ατόμων και που στην ΕΛ.ΑΣ. αριθμούσαν ανέκαθεν 20 αστυνομικούς, τους τελευταίους μήνες αποτελούνται μόνο από 7-8. Η Διεύθυνση Μεταγωγών και Δικαστηρίων Αττικής με 400 άτομα οργανική, έχει 100 με 120 υπάρχουσα. Οι ασφάλειες υπολειτουργούν και τα βράδια μένουν κλειστές. Η επαρχία γκρινιάζει για πρωτοφανή υποστελέχωση του αστυνομικού δυναμικού της.
Δηλαδή αυτό που συμβαίνει στη πράξη σε πολλές υπηρεσίες είναι να μην έχουμε απλά μια μείωση του προσωπικού της τάξεως του ενός πέμπτου, αλλά των τεσσάρων πέμπτων. Αφού συμβαίνει αυτό, τότε εύλογα βγαίνει το συμπέρασμα πως κάποιες άλλες υπηρεσίες είναι πλήρεις ή υπερπλήρεις. Και πάμε στο ερώτημα που ψιθυρίζεται εδώ και καιρό: μήπως πράγματι υπάρχει πλεονάζων προσωπικό σε κάποιες υπηρεσίες της Κατεχάκη και της Αλεξάνδρας; Και γράφω κάποιες, γιατί γνωρίζω υπηρεσίες στα δυο κτίρια που έχουν μείνει λίγοι και τρέχουν και δεν φτάνουν. Μήπως κάτι πρέπει να γίνει ώστε να ελαττωθούν οι τρύπες, γιατί όταν άλλοι έχουν να πάρουν ρεπό 25 μέρες κανείς δε περισσεύει;