Τελικά μήπως να γίνουμε όλοι Στρατηγοί;

Αγαπητέ συνάδελφε,
Δεν μπορώ να καταλάβω τί στο καλό σου έχει συμβεί.
Ο καθένας ανοίγει το πληκτρολόγιο του και προτείνει για το βαθμολόγιο το ιδανικό του θεώρημα και όλοι το θεωρούν Νόμο του Κράτους και μάλιστα εφαρμοστικό με την μορφή του κατεπείγοντος.
Το να υπάρχουν φιλοδοξίες είναι θετικό, το να αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως χώρα καθημαγμένη μη ανανήψουσα δίχως να τελευτήσει και ευχόμενοι τον θάνατο της να προαχθεί ο δικός μας ο νταλκάς και το κοτζαμπασιλίκι είναι το λιγότερο γελοίο.
Άλλος γράφει διάβασα,  άλλος γράφει παράτησα την οικογένεια μου, άλλος γράφει πριν γίνω αστυνόμος σπούδασα, άλλος έγινα Συνοριακός , Ειδικός , Πολιτικός Υπάλληλος,  Δημοτικός Αστυνόμος, από Πανελλήνιες και ποιος ξέρει τι άλλο θα ακούσουμε. ΟΛΟΙ ξεκινάτε και τελειώνετε με το ΕΓΏ.
Ιεραρχία μηδέν, ειδεμή μόνο για την χαμαλοδουλειά.
Ανάληψη ευθυνών μόνον στους φιλότιμους.
Όσο για το βαθμολόγιο τα αστέρια γεννούν ευθύνες κι όχι αστρικές πλάνες και ψευδαισθήσεις και μετά κρυφτό σε πάρεργα και σε υπηρεσίες που δεν ασκείται προανάκριση.
Ακούσαμε ακόμη και για συλλογή υπογραφών. “Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί µου”.
Δεν διάβασα από κανέναν σας να γράφει αν κάνει για την δουλειά, μακριά από την ξύλινη γλώσσα της αξιολόγησης.
Πού τον είχατε κρυμμένο τόσο νταλκά, απορώ;
Μόνο με σκωπτική διάθεση μπορεί να αντιμετωπιστει όλη  αυτή η πανήγυρις απόψεων.
Τελικά μήπως να γίνουμε ολοι Στρατηγοί;

25.04.2017
Αβέλλας Ν. Μιχαηλ
Αρχιφύλακας (Α.Υ.)